ik stel me dit landschap voor als een oneindige ruimte, maar die toch (ergens) omheind wordt door muren, toch begrensd is. als een huis met vele verdiepingen, een doolhof aan kamers, waarin allerlei zaken – bewust of onbewust – zijn opgeslagen en bewaard.
daarbinnen spelen de gedachten, dwalen er emoties. herbergt het dromen, spoken er angsten.
het bovengrondse interieur is toegankelijk, geordend. de opgeslagen kennis ligt paraat. beneden liggen donkere kelders, als een schaduw van gesloten deuren, duistere gangen en eindeloze traptreden die naar onbekende diepten leiden. daar broeden verdrongen emoties als geesten die hun weg uit het schaduwrijk proberen te vinden…
potlood op papier zwart-wit foto (analoog) sculptuur van gebakken klei ;
introspectie-labyrinth
sculptuur van gebakken klei ca. 150 x 90 cm – vervaardigd in het Europees Keramisch Werk Centrum, Den Bosch